Στην συζήτηση που ακολούθησε υπήρξε μια ευρεία ανταλλαγή απόψεων με θέματα:

• Τη γενική κατάσταση της οικονομίας, τη συρρίκνωση του ΑΕΠ, των εξαγωγών και του λιανικού εμπορίου, καθώς και τον αποπληθωρισμό, που αποτελούν πολύ ανησυχητικές ενδείξεις.
• Το μείζον θέμα της επιβίωσης των επιχειρήσεων, λόγω της έλλειψης ρευστότητας.
• Το μέτρο της επιστρεπτέας προκαταβολής, το οποίο παρότι αποτέλεσε το μοναδικό αποτελεσματικό μέτρο, κρίνεται ανεπαρκές ως προς το συνολικό ποσό που διατέθηκε. Στη βάση της συσσωρευμένης εμπειρίας, ο τρίτος κύκλος της επιστρεπτέας προκαταβολής που θα ενεργοποιηθεί το Σεπτέμβριο, πρέπει να εφαρμοστεί με νέα, διαφορετικά κριτήρια. Συγκεκριμένα, να χορηγηθεί σε συνάρτηση και ως ποσοστό του κύκλου εργασιών του 2019 και με ανώτατο όριο (χορήγηση).
• Οι συστημικές τράπεζες εξακολουθούν να αποτελούν τροχοπέδη στην ανάπτυξη της οικονομίας. Η απροθυμία τους να ανταποκριθούν στα αιτήματα χιλιάδων επιχειρήσεων, ακόμη και υπό τις σημερινές συνθήκες έκτακτης ανάγκης, επιβάλλει την ενεργοποίηση του πραγματικού ρόλου της Αναπτυξιακής Τράπεζας που θα πρέπει να λειτουργήσει προς όφελος των μικρών επιχειρήσεων και όχι όπως λειτουργεί σήμερα σαν ΕΤΕΑΝ, χρηματοδοτώντας τα προγράμματα των τραπεζών.
• Η φτωχοποίηση των εργαζομένων και η αύξηση της ανεργίας δεν μπορεί να συνεχιστεί.
• Το πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ απέτυχε παρά τις τέσσερις βελτιώσεις που μεσολάβησαν. Φαίνεται από τον μικρό αριθμό επιχειρήσεων που εντάχθηκαν σε σχέση με όσες επλήγησαν. Απαιτείται έστω και τώρα ένα πρόγραμμα που θα διαμορφωθεί με φορείς που έχουν γνώση των πραγματικών συνθηκών και θα στηρίζει πραγματικά την εργασία και όχι την ανεργία, ούτε την υποαπασχόληση.
• Η αύξηση του ιδιωτικού χρέους -ως αποτέλεσμα της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης, της εξαιρετικά βίαιης μείωσης εισοδημάτων και του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων- δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με απλή χρονική μετάθεση των υποχρεώσεων φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων. Απαιτείται, πέραν εκείνων των υποχρεώσεων που συμπεριελήφθησαν στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και σε Νόμους, να ρυθμιστούν και όσες γεννήθηκαν εντός της πανδημίας και είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν στο σημερινό περιβάλλον βαθιάς ύφεσης.
• Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στη ρύθμιση των 120 δόσεων προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία, που έδωσε την ευκαιρία σε δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις να επανέλθουν στην κανονικότητα. Το πάγωμα του χρόνου από την έναρξη της πανδημίας για αυτές μέχρι την 31/12/2020 και η επαναφορά των ρυθμισμένων οφειλών από 31/1/2021 αφενός δεν διαταράσσει την κουλτούρα πληρωμών και αφετέρου στηρίζει τις επιχειρήσεις που προσπαθούν μετά από την δεκαετή κρίση και την πανδημία να συνεχίσουν απρόσκοπτα την λειτουργία τους διατηρώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας.